Połczyn-Zdrój to gmina uzdrowiskowa z kilkusetletnią tradycją. W 1688 roku połczyński tkacz przypadkowo odkrył źródło wody oraz borowiny. Według legendy, odkrywca był chory na reumatyzm i po obmyciu się w źródlanej wodzie oraz zanurzeniu nogi w błoto, cudownie wyzdrowiał. Miejscowy pastor – Joachim Titel potwierdził pojawienie się źródeł oraz zwrócił uwagę na ich leczniczy charakter w specjalnym raporcie skierowanym do władz kościelnych. Źródła szybko zdobyły popularność. W roku 1705 powstał pierwszy dom zdrojowy.

W Połczynie-Zdroju można leczyć choroby kobiece, niepłodność, schorzenia ortopedyczno-urazowe, reumatologiczne, choroby układu nerwowego, osteoporozę, czy otyłość. Jest również cała gama zabiegów relaksacyjnych i pielęgnacyjnych wskazane dla każdego.

Połczyński kurort to dziś jedno z najatrakcyjniejszych miejsc, w którym przeprowadzane są skuteczne kuracje lecznicze o każdej porze roku. Rozkwit uzdrowiska przypadł na początek ubiegłego stulecia, kiedy ówczesny Bad Polzin był zapleczem uzdrowiskowym Berlina.

Połczyn-Zdrój słynie z niej w całej Europie. To odmiana specjalnego torfu, a zabiegi z jego wykorzystaniem cieszą się największą popularnością. Połczyńskie złoża tego surowca wyróżnia bardzo wysoka aktywność składników biologicznych oraz znakomita zdolność utrzymywania ciepła, przez co tutejsza borowina ma wysoką siłę oddziaływania i jest zaliczana do najlepszych w Europie.

Stosowana jest również podczas zabiegów odnowy biologicznej i SPA oraz do produkcji lokalnej linii kosmetyków regenerujących.

Ogłoszone w 2019 roku wyniki kontroli polskich uzdrowisk dokonanej przez NIK wskazały, że uzdrowiska Połczyn, Kołobrzeg i Kamień Pomorski (wszystkie z pomorza zachodniego) jako jedyne w kraju wykorzystywały naturalne surowce lecznicze pochodzące wyłącznie z obszaru własnych uzdrowisk. Dobrą ocenę potwierdzają też kuracjusze wypoczywający w Połczynie-Zdroju.

Połczyńska solanka, to wydobywana z głębokości ok. 1200 metrów woda zawierająca naturalne składniki mineralne, takie jak sód, wapń, magnez, jod, chlorki i siarczany. Walory lecznicze tutejszej solanki wykorzystywane są poprzez inhalacje oraz kąpiele wodolecznicze, natomiast nie stosuje się jej do picia.

W trakcie kąpieli solanka działa drażniąco na zakończenia nerwowe skóry, zwiększając jej ukrwienie i usprawnia procesy miejscowej przemiany materii. Ponadto kąpiel solankowa zmiękcza naskórek, rozluźnia napięte mięśnie, działa przeciwbólowo, bakteriostatycznie, przeciwzapalnie i relaksacyjnie. Stosowanie kąpieli solankowych jest wskazane w leczeniu dolegliwości reumatycznych, zmianach zwyrodnieniowych stawów i kręgosłupa, jak również chorobach skóry – łuszczyca, grzybica, trądzik, opryszczka itp.

Inhalacje solankowe działają korzystnie na drogi oddechowe. Wdychanie oparów powoduje nawilżenie dróg oddechowych, rozrzedzenie śluzu i łatwiejsze odksztuszanie, zmniejszenie obrzęku oraz regenerację nabłonka dróg oddechowych. Stosowanie inhalacji solankowych jest wskazane w przypadku chorób górnych i dolnych dróg oddechowych, a w szczególności przewlekłych nieżytów nosa, gardła i oskrzeli, astmy, pylicy, rozedmy.

Kolejne grupy zabiegów obejmujące od kilku do kilkunastu pozycji to masaże suche, fizykoterapia i kinezyterapia.

W większości połczyńskich sanatoriów można korzystać z sauny, natomiast „Gryf” dysponuje aż dwoma basenami (krytym i odkrytym). Z kolei sanatorium „Marta” posiada własną grotę solną. Istnieje tam również możliwość zażycia kąpieli piwnej.

Warto podkreślić, że w każdym z połczyńskich sanatoriów oferowane są wszystkie zabiegi, dzięki temu aby odbyć kompletną kurację nie trzeba przemieszczać się między obiektami.